سرطان کیسه مقعدی در سگ ها و گربه ها علائم و تشخیص و پیشگیری
غدد آپوکرین کیسه مقعدی می تواند دچار آدنوکارسینوما شود. به طور کل این بیماری بسیار نادر است و رخداد آن در سگ ها یشتر از گربه هاست. در گربه ها نژاد سیامی بیشتر از سایر نژادها استعداد ابتلا به سرطان کیسه مقعدی دارد. بین نر و ماده هیچ استعداد جنسیتی ای برای ابتلا به سرطان کیسه مقعدی وجود ندارد.
آدنوکارسینوما غدد آپوکرین کیسه مقعدی معمولا به صورت یک طرفی می باشد. این نئوپلاسم بسیار aggressive می باشد و احتمال رخداد متاستاز در آن بسیار بالاست. در مرحله اول متاستاز بیشتر غدد لنفاوی لگن و sublumbar درگیر می شوند و در مراحل پایانی متاستاز آن ریه، استخوان های لگن و کمر را درگیر می کند.
علائم بالینی در سگ:
یک توده بزرگ و اکثرا یکطرفی در محل کیسه های مقعدی قابل لمس است. می تواند به گره لنفاوی همان ناحیه متاستاز داده باشد و در نتیجه گره های لنفاوی آن ناحیه را بزرگتر حس می کنیم. آدنوکارسینوما غدد آپوکرین کیسه مقعدی پپتیدهای شبیه به هورمون پاراتیروئید تولید می کند که باعث هایپرکلسیمی می شود. از عوارض هایپرکلسیمی به آسیب کلیوی می توان اشاره کرد در نتیجه آن علائم پرادراری، پرنوشی، بی اشتهایی، خستگی و استفراغ دیده می شود.
حیوانات مبتلا حین دفع درد دارند و هماتوچزی (خون تازه در مدفوع) دیده می شود. ممکن است ترشحات التهابی از کیسه مقعدی خارج شود. اگر حیوان به طور شدیدی درگیر آدنوکارسینوما غدد آپوکرین کیسه مقعدی شود بطوری که باعث بزرگ شدن بیش از حد غدد لنفاوی sublumbar شود باعث می شود شکل مدفوع تغییر کند و حالت پهن شده به خود بگیرد یا در دفع مدفوع دچار مشکل شود.
علائم بالینی در گربه:
یک توده بزرگ و اکثرا یکطرفی در محل کیسه های مقعدی قابل لمس است. یبوست به همراه زور زدن و تلاش زیاد برای دفع مدفوع دارد.
همچنین ترشحات خونی از کیسه مقعدی خارج می شود.
تشخیص:
تشخیص قطعی توسط سیتولوژی و هیستوپاتولوژی می باشد.
چون احتمال متاستاز ناشی از آدنوکارسینوما غدد آپوکرین کیسه مقعدی بسیار زیاد است باید حتما عکس رادیوگرافی هم گرفته شود.
اگر حیوان دچار لنگش یا درد استخوانی داشته باشد احتمالا به دلیل متاستاز تومور به استخوان است و برای تایید آن باید از رادیوگرافی و سینتی گرافی استفاده کنیم.
درمان:
جراحی و تخلیه تومور.
این حیوانات به دلیل هایپرکلسمی و آسیب کلیوی ریسک بالایی برای بی هوشی دارند. در نتیجه قبل از بی هوشی باید حیوان را به شرایط پایدار برسانیم سپس اقدام به جراحی کنیم. (1)
منابع
- Ettinger SJ, Feldman EC, Cote E. Textbook of Veterinary Internal Medicine – eBook: Elsevier Health Sciences; 2017.
